Geschreven door Meten is weten, maar dan wel met een oog voor detail. Wie een detail mist kan met extra werk komen te zitten. Dat overkwam ons ook toen we een smalle 45 centimeter afwasmachine in een keuken moesten plaatsen.
De kast onder het marmeren aanrecht was door mijn vader opgemeten en de machine kon volgens hem zonder problemen worden aangesloten en in de kast geschoven. Bij het meten had hij alleen niet op alles gelet; de plinten onderin de kast moesten worden verwijderd zodat alles zou passen.
Na inspectie van de kast kwam ik mompelend met mijn hoofd naar boven en vroeg aan de mevrouw of die plinten verwijderd mochten worden. ‘Ja hoor, dat is geen probleem. Dan past hij wel in de kast?’. Ik knikte, maar vertelde er gelijk achteraan dat we geen hamer en beitel in de auto hadden liggen. We waren immers een elektrospeciaalzaak en geen timmerman.
‘Oh maar dat is geen probleem hoor! Loop maar even mee’ zei de vrouw. Ze maakte een vriendelijk gebaar in welke richting we moesten lopen. In de kamer ernaast was een enorme wand vol, van een timmerman die overduidelijk geen gebrek had aan gereedschap. ‘Dit was allemaal van mijn man, maar die is overleden. Pak gerust wat je nodig hebt en hang het maar terug als je klaar bent met het verwijderen van de plinten’.
We stonden nog steeds te staren naar die enorme wand met gereedschap, daarna pakten we twee beitels en een houten hamer om ons werk te hervatten. Met het gereedschap konden we zonder veel problemen de kast aanpassen en de afwasmachine plaatsen.
De machine werd daarna voorbereid: glansspoel middel erin en een uitleg aan mevrouw hoe ze met het apparaat moest werken. Tijdens die uitleg klonk er geklop op de voordeur en een rinkelende deurbel. De voordeur stond nog op een kier en mijn vader liep naar binnen. ‘Waar blijven jullie toch? Ik moet nog naar een klant!’.
‘Je had de kast opgemeten, maar de drempels over het hoofd gezien’ zeik ik. Toen hem dat duidelijk werd was het antwoord op zijn vraag gegeven. We waren bovendien klaar met ons werk, we moesten alleen nog even het gereedschap van mevrouw weer ophangen.
We liepen samen naar de kamer en daar keek ook mijn vader met verbazing naar de enorme wand vol gereedschap. ‘Wat een enorme verzameling!’ De vrouw knikte opnieuw en vertelde dat haar man dat zo had gemaakt, ze liet het allemaal intact als herinnering aan hem.
Samen liepen we naar de voordeur, waar mijn vader opnieuw iets zag liggen. ‘Hier ligt nog meer gereedschap!?’ riep hij verbaasd. ”Jazeker! Maar dat is voor de inbreker” zei de vrouw. Kijk, met deze hamer sla ik hem eerst op zijn kop! Ze pakte de hamer en maakte een zwaaiende beweging richting het hoofd van mijn vader. Die bukte om de hamer te ontwijken. Tegelijk legde ze haar hand in zijn nek en maakte een zagende beweging, terwijl ze de zaag die tegen de muur aan stond op pakte en zei: ‘En met deze, zaag ik dan zijn kop eraf’…….’slik’. We liepen snel de deur uit.
Dag jongens! Bedankt hoor! Ze stond zwaaiend in de voordeur, met de zaag nog steeds in haar hand. De week was nog jong, en de kop was eraf.
Mocht U de ontknoping in dit verhaal en het houden van gereedschappen tegen inbrekers een goed idee lijken, dan adviseer ik U toch eerst naar deze video te kijken: