Geschreven door Niet zo lang geleden vond ik deze foto die mijn vader heeft gemaakt met zijn film camera. Hij nam die camera vaak mee op stap door Hasselt, of als hij op reis ging. Deze foto van de lokale kruidenier in Hasselt is door hem gemaakt en hij heeft deze foto vaak aangevuld met een bijzonder verhaal, over de film Fanfare van Bert Haanstra.
Zo lang ik mij kan herinneren heeft Hasselt (Overijssel) twee muziek verenigingen: Fanfare en Irene. Dat die twee verenigingen niet goed met elkaar konden opschieten was door de hele stad bekend. Het gekibbel daarover werd sommigen teveel en een kleine ondernemer van een lokale kruidenier winkel had daarom in de etalage een bord neergezet met de tekst ‘Gelieve hier niet over muziek te praten!!’. Kennelijk waren er regelmatig enkele klanten in de winkel verwikkeld in verhitte discusses over beide muziek korpsen.
Nu wil het toeval dat Bert Haanstra niet veel later de film ‘Fanfare’ heeft gemaakt. Fanfare is een Nederlandse komische film uit 1958. Het is de eerste speelfilm geregisseerd door Bert Haanstra. De film is opgenomen in het dorp Giethoorn en behoort tot de mijlpalen uit de Nederlandse filmgeschiedenis. Met ruim tweeënhalf miljoen bezoekers is het na Turks Fruit de meest succesvolle Nederlandse speelfilm aller tijden.
Zou het misschien kunnen zijn dat Haanstra op de route naar Giethoorn een stop heeft gemaakt in het centrum van Hasselt om daar een kleine boodschap te doen in de kruidenier winkel, waar hij het bord in de etalage zag staan en in gesprek kwam met de kleine ondernemer over waar die tekst op dat bord op sloeg?
De foto stamt in ieder geval uit dezelfde tijd en…….het is maar een half uur rijden naar Giethoorn.
In de film worden de rollen vertolkt door enkele voor in die tijd bekende Nederlanders: Albert Mol, Riek Schagen (ook bekend van haar rol als Saartje in de televisie serie Swiebertje), Herbert Joeks (bekend van zijn rol als Kluk Kluk in Pipo de Clown) en Ton Lutz. Voor de liefhebbers, de volledige film staat op Youtube online. Hij is destijds in zwart/wit gefilmd.
Giethoorn is bijna niet veranderd, behalve dat je nu alles in kleur kunt bekijken vanuit een bootje. Maar pas wel op en ga goed voorbereid op pad. Het wil nog wel eens heel erg druk zijn in de grachten van Giethoorn. Waar in 1958 nog alle boten in de kanalen elkaar in rustig konden passeren, zijn de wateren tegenwoordig gevuld met toeristen die in fluisterboten elkaar proberen de pas af te snijden (zie bovenstaande foto).
Maar, wie daar toch rond wil kijken: bel dan eerst een of meerdere van de bedrijven die een boot verhuren en vraag welke periode het meest geschikt is om wel die kant op te komen. Je kunt dan een boot reserveren en ze ontvangen je dan van harte. Je kunt op zo’n dag dan rustig naar het cafe ‘Fanfare’ varen en het bezoeken, of Smits Paviljoen die ook in de film te zien is. Beiden liggen op de route door het dorp. Het zijn prachtig plekken om even vanaf een stoel onder het genot van een versnapering over het water te staren naar de voorbij varende toeristen.
Je kunt er ook voor kiezen om je auto te parkeren en vanaf [P] door het dorp te lopen. In het dorp vind je cafe Fanfare, daar kun je nog heel veel herinneringen terug vinden aan de periode dat Haanstra de film heeft gemaakt. Je kunt er ook prima terecht op het terras voor eigen vermaak, als je die enorme file met boten wilt ontlopen en al die stuntelende toeristen door de grachten voorbij wilt zien varen. Niet iedereen heeft een vaarbewijs, dat is ook niet nodig, want de boten zijn aan alle kanten voorzien van bumpers. Dan is het net een fanfare die voorbij vaart. Dat melodietje aan het begin van de film is trouwens een echte oorwurm.