Geschreven door De Sony CCD-V8 AF was de eerste 8mm Videocamera met geïntegreerde camera. Vergeleken met zijn voorlopers: de JVC en Philips Video 2000 portable recorders met externe camera’s was dit een lichtgewicht revolutie. Deze prachtige camera werd in 1985 op de markt geïntroduceerd.
De ingebouwde recorder had een 8mm videorecorder ingebouwd die het analoge video signaal op tape kon vastleggen. De CCD beeldsensor had een resolutie van 250.000 pixels met een lichtgevoeligheid van 22 lux bij f/1.4. Deze PAL camera kon 625 lijnen analoog vastleggen, hij woog 2.3 Kilo met een accu en videoband in de camera, had op de bovenkant een handvat met daarvoor een draaibare monochrome viewfinder. In deze viewfinder was hele kleine televisiebuis met elektronica ingebouwd wat een uitstekende beeldkwaliteit bood om handmatig de focus in te stellen.
De camera was een regelrechte hit. De tapes waren wel minder lang dan bij de Video 2000 recorders, maar met 60, 90 en 120 minuten tapes voor de meeste opnames meer dan lang genoeg. Het is tot op heden mijn meest gebruikte analoge videocamera, die honderden uren aan opnames op Video 8 tapes heeft vastgelegd. Ik heb bijna al die tapes bewaard. Met de VHS en vooral de Video 2000 tapes is dat minder goed gelukt, de opnames of een kopie daarvan gingen rechtstreeks naar de klant. De Video 8 tapes zijn allemaal voorzien van een label en zijn opgeslagen in een enorme stofdichte IKEA box. Recent heb ik nog enkele tapes digitaal gemaakt (daarover later meer als we het jaar 2000 naderen). De opslag zou nog beter kunnen door ze ook in een donkere afval zak te doen en dan in de box. Koel en lichtdicht opgeslagen.
De Sony CCD V8 is net als zijn voorgangers voor evenementen, feesten, optochten en heel veel andere opnames gebruikt. Met drie accu’s kon de camera extra lang draaien. De accu’s kwamen later in een ‘H’ versie op de markt, daarmee kon je 1.5 keer langer mee draaien.
Bij langere evenementen als de accu’s niet voldoende stroom konden leveren werd de voeding zelf gebruikt die dezelfde afmetingen had als een van de accu’s. Je schoof het ding in de camera zijn batterijvak, stekker in een wandcontactdoos en je kon twee uur lang (afhankelijk van de gebruikte tape) opnames maken. De Sony CCD-V8 kon ook als schoudercamera worden gebruikt. Achterkant tegen de rechter schouder, viewfinder uitgeklapt en met de rechter duim de opnames starten en stoppen. Professionele camera’s hebben tot op heden nog steeds deze constructie. Het werkt heel stabiel en het gewicht is heel goed vol te houden.
Deze Sony videocamera was natuurlijk voor consumenten bedoeld en had daarom ook een Audio/Video/HF box meegeleverd die op de camera aangesloten kon worden. Op die manier kon je via een speciale SCART kabel het signaal uit de camera op een beeldscherm bekijken en als de camera geen AV aansluitingen had dan kon je die aansluiten via een coax kabel en alsnog het beeld bekijken.
De CCD chip in deze camera was een enorme vooruitgang vergeleken met zijn voorgangers. Geen last meer van inbranden en strepen in beeld tijdens de opnames. De CCD chip was ook veel lichtgevoeliger zodat ook in donkere omstandigheden nog steeds een goed beeld kon worden vastgelegd. De grootste ontwikkeling in deze camera zat in het loopwerk zelf van de recorder.
Een ‘flying erase head’ welke in de roterende videokop van de recorder was ingebouwd. In alle oudere videorecorders was deze kop haaks (rechtop in het loopwerk) op de tape in alle loopwerken geplaatst. Een groot verschil, want alle videorecorders schreven het beeld onder een hoek op de videotape. Dat principe werd, met kleine verschillen, in alle videorecorders gebruikt.
Een korte uitleg hiervan: videobeeld bevat heel veel informatie. Als men een videorecorder zou willen maken op dezelfde basis als een audio cassetterecorder, dan zou dat nooit gaan werken. Je zou meters tape per seconde langs de kop moeten transporteren, wat uiteindelijk voor veel te veel wrijving en slijtage zou gaan zorgen. Om die reden werden roterende koppen trommels gebruikt in elke videorecorder. In die snel roterende schijf zaten meerdere koppen die het beeldsignaal onder schuine hoek op de tape schreven. Zo werd er op een klein stuk tape veel meer informatie vastgelegd en met een vliegende wiskop die langs dezelfde tape draait kan het signaal op de tape ook heel precies worden gewist. Zo bleven de lijnen ook achter elkaar op de tape staan en werden ze niet door een verticale wiskop voor de helft gewist. Je kon met deze kleine camera voor het eerst gaan monteren.
De ingebouwde autofocus op de CCD-V8 werkte via een Infrarood LED op de camera. Als die lichtbron teveel werd geblokkeerd kon de autofocus worden uitgeschakeld en handmatig ingesteld. De autofocus had een bereik van ruim 10 meters.
Veel accessoires heb ik bij deze camera niet hoeven te gebruiken. Een hele irritante die ik wel meenam was een hele heldere videolamp die ik op een statief in een hoek van een zaal kon plaatsen met de lamp op het plafond gericht. Die lamp was letterlijk het zonnetje in huis en werd niet door iedereen gewaardeerd. Maar mensen filmen met geknepen ogen staat ook voor geen meter, dus vaak werd alleen het reflectielicht gebruikt.
De camera werd geleverd in een custom koffer waar alles in paste. De camera, zijn externe voeding, diverse accu’s, tapes en wat filters was geen enkel probleem. Alles goed beschermd en nog steeds heel compact om mee te nemen. Honderden uren aan opnames later is deze camera opnieuw vervangen door een nog kleinere, lichtere camera. Maar dat verhaal is voor een ander jaar.
Tot de volgende!