Geschreven door Een lunch tussen het werk door, ik doe dat bijna nooit. Als engineer spendeer ik een groot deel van de dag achter het stuur en rijd van locatie naar locatie. Stoppen bij een restaurant doe ik eigenlijk nooit en de snackbar probeer ik te vermijden. In het verleden kon ik nog wel eens terecht in ons bedrijfsrestaurant voor een kop soep, maar die tijd is voorbij.
Voor mijn werk houd ik al tijden een klein lijstje bij van werk wat niet afgrond kon worden. Dat lijstje staat op mijn telefoon in een digitaal kladblokje. Ideaal om de uren mee te vullen, vooral als je in de buurt bent. Thuis eerst wat boterhammen smeren, drinken mee pakken en dan op weg naar de eerste locatie. Eenmaal op weg maakt mijn rechter hand automatisch een grijpbeweging naar een van die boterhammen. Shit, ik heb ze thuis laten liggen.
Stoppen bij een tankstation dan maar? Nee, ik rijd liever door naar een supermarkt halverwege waar ik snel wat brood en beleg haal om daarna weer door te rijden naar de locatie voor een controle. Ik ben niet bekend met deze locatie, want hij ligt verborgen achter een werkterrein en is omgeven van hoge struiken. Het enige wat de plek verraad is een hoge mast die naast het gebouw staat.
Daar aangekomen open ik het hek met een sleutel en loop daarna het gebouw binnen voor de controle. Nummers noteren en foto’s maken van de kasten. Het is net als bij de locatie zelf veel zoekwerk, maar ik kan de klus goed afronden. Op de locatie moet iets nieuws gebouwd worden en die gegevens stuur ik digitaal door naar de aanvrager.
Daarna alles weer netjes op slot en door naar de volgende locatie om een en ander voor te bereiden voor de tweede klus van die dag. Het is al middag als ik richting Lichtmis rijd om daar de A28 richting Zwolle op te rijden. Mijn maag begint zachtjes te protesteren. Ik sla af en beland bij het parkeerterrein naast Wegrestaurant de Lichtmis.
Niet zo lang geleden heb ik daar samen met mijn dochter op een zaterdagmiddag ook een stop gemaakt. Samen hebben we daar een pannenkoek gegeten op het terras en toen viel mij iets op wat ik bij veel andere gelegenheden niet geserveerd kreeg; een pannenkoek op een heet gemaakt bord. Een waarschuwing kwam gratis mee bij het serveren van onze borden: ‘pas op, jullie borden zijn heet!‘.
Ik heb er nooit bij stilgestaan. Een overheerlijk bereide pannenkoek die geheel plat op je bord ligt. Een beetje machtig als je er een laagje ham en kaas op laat bereiden. Heerlijk! Maar op een koud bord koelt dat ding dus razendsnel af en op een verwarmd bord doet ie dat niet. Afgelopen vrijdag besloot ik te gaan voor een pannenkoek met kaas, zonder de ham. En opnieuw kwam het hete bord met een waarschuwing. Ik heb er op gelet tijdens het eten, hij is heerlijk warm gebleven en dat is absoluut het aanbevelen waard.
Veel collega’s gaan vrijdag vaak voor een vette hap; patat met andere frituur of een bal gehakt met saus. Die sla ik graag over. Ik kom zelden langs de Lichtmis, maar mocht op een vrijdag rond het middaguur in de buurt rijden dan sla ik opnieuw af bij de Lichtmis voor een heerlijk vrijdagmiddag pannenkoek. Geserveerd op een heet bord.
