Geschreven door Het centrum in Hasselt moest volledig op de schop. De bestrating moest eruit, de onderliggende riolering en andere pijpen zoals die van de waterleiding werden allemaal vervangen door nieuwe. Een hele grote klus en voor alle betrokken partijen maanden lang ongemak. Vooral voor de lokale bewoners en middenstanders.
De straat stenen verwijderen verliep best snel. Met de hand werd een begin gemaakt en daarna werden de stenen machinaal verwijderd. De graafploeg baande zich door de gehele straat heen een zandweg, zij het wel in stappen verdeeld. Zo werden onder andere de pijpen van de riolering verwijderd en vervangen en de waterleidingen vernieuwd.
Gelukkig begonnen de werkzaamheden aan onze kant van de straat en konden we al snel de eerste tekenen zien van herstel. Toen alles weer onder een laag zand lag kon men weer beginnen met de aanleg van de bestrating voor onze winkel.
Het was inmiddels wel bekend dat er ook wijzigingen zouden plaats vinden. Dat bleek al bij de aanleg van de straat om de hoek. Elk pand kreeg een eigen stoepje, allemaal verschillend in hoogte en sommige voorzien van betonnen palen.
Voor mensen die minder goed ter been waren was het een complete ramp. Ook mijn eigen moeder is vlakbij op een van die stoepen komen te vallen en brak daarbij haar pink. We hebben ook regelmatig ouderen weer op de been moeten helpen. Mensen in rolstoelen moesten over de weg in het midden waar ook de fietsers en auto’s reden. Tot op heden is het nog steeds niet rolstoel vriendelijk, helaas.
Wij waren heel benieuwd wat voor een stoep we zelf voor de deur zouden krijgen. Daar kwamen we al heel snel achter toen de eerste leveringen van de straat stenen op de markt stonden. Rood getinte stenen en zacht gele. Maar geen grijze en beton randen voor die ‘prachtige stoepjes’. Ook de beton palen bleven weg. Zouden ze het bij ons dan anders gaan doen?
De doorgaande weg werd eerst aangelegd. Daarna werd de ruimte voor ons pand gevuld met stenen. De rode en gele stenen werden op twee stapels voor het midden van ons pand neergezet en hiermee begonnen de werkzaamheden.
Omdat het wel even zou duren lieten we de man die de stoep zou gaan leggen met rust. Zonder verstorende gesprekken zouden het sneller klaar zijn. Tegen de avond leek het ons toch een goed idee om even te gaan kijken. Vlak voordat ze zouden stoppen stapten we onze voordeur uit, de hoofdingang van onze winkel. De bestrating was klaar en we keken blij om ons heen. ‘Schiet lekker op zo!’ Hij knikte tevreden. ‘Even een vraag, je gebruikt twee kleuren stenen. Waarvoor doe ie dat?
De man keek even rond en zei toen ‘De rode is bestrating en de gele ook, alleen dat zijn de parkeervakken voor de auto’s’. We keken nog een keer rond en wat bleek, hij had die middag een parkeervak recht voor de deur gelegd, op 20 centimeter afstand van onze voordeur.
‘U maakt toch een grap neem ik aan?’ Dit parkeervak, zoals U dat net benoemde ligt recht voor onze ingang’. De man knikte en reageerde met ‘zo staat het op de tekening’. Vervolgens zei hij niets meer, vermoedelijk omdat hij geen zin had in een discussie en liep weg richting de Kaai waar hij zijn auto geparkeerd had.
De door hem gelegde parkeerplaats lag dus recht voor onze ingang, dat kon niet waar zijn! Alle alarmbellen gingen bij ons af en het werd tijd voor actie. Alle mannen binnen werden verzameld en samen gingen we werken aan de oplossing. De volgende ochtend stond de man die het vak voor onze deur had gelegd hoofd krabbend naar de vloer te kijken.
‘Wat is hier gebeurd?’ Vroeg hij aan ons. ‘Oh, we hebben ons probleem afgelopen avond opgelost. Die tekening moet een vergissing zijn. Dus hebben we de stenen verwijderd en netjes daar op het plein opgestapeld. Dat leek ons een goed idee en tevens de gelegenheid voor een nieuwe start waarbij de parkeerplaats niet voor de deur langs ligt. Hij keek ons met verbazing aan en riep toen ‘Maar, dat gaat zomaar niet!’. Wij knikten tegelijk ‘Oh ja hoor’.
Briesend liep hij naar de bouwkeet verderop in de straat om vervolgens met zijn leidinggevende terug te komen. De rapen waren gaar en de discussie kon beginnen. Het werd een felle discussie waarbij er van alles werd geroepen en over die verwijderde stenen gemopperd. Maar een ding stond als een paal boven water: die parkeerplaats recht voor onze deur zou er nooit komen. Dat was niet alleen verboden, maar ook zeer klant onvriendelijk en het zou de toegang tot onze winkel blokkeren als er een auto zou gaan parkeren.
Ten einde raad werd de opzichter van de gemeente erbij gehaald. Ook die begon over de tekening en de plannen en dat alles zo gemaakt zou moeten worden. Maar ook hij zag in hoe vastberaden we waren om dat te verhinderen. Sterker nog, hij was klant bij ons en hoe zou hij nog binnen komen als er een auto stond. Ter demonstratie parkeerden we onze eigen auto even recht voor de deur en daagden we de heren uit om zonder krassen te maken binnen te komen lopen.
Het kwartje (ruim 10 Eurocent) viel eindelijk en zo werd er besloten om de tekening aan te passen en de parkeerplaats naar links te verschuiven. Nog steeds 20 centimeter voor de etalage naast onze voordeur, maar niet meer recht voor onze ingang. Op de vraag of we dan ook twee paaltjes kregen om doorschietende parkeerders tegen te houden kregen we een ‘Nee’ als reactie. Die moesten we zelf maar gaan plaatsen, na toestemming van de gemeente. Met een reclamebord werd dit al snel opgelost.
Ook daar kwam even een protest vanuit de gemeente, maar na het vaststellen van het recht op een stoep voor je pand bleek al snel dat men nog meer zou moeten aanpassen en zo kon het reclamebord blijven staan en hadden we weer vrij toegang tot ons pand.
Als kleine ondernemer voel je je soms best machteloos tegen dit soort onbenullige omstandigheden. Maar ‘het staat op de tekening en zo moet het uitgevoerd worden’ hebben we toch maar mooi laten aanpassen en zo konden de man zonder morren weer door met het leggen van de straat.
De volgende dag kwam hij op onze uitnodiging een bakje koffie met een koekje erbij halen. Hij vroeg toen nog een keer: ‘Hoe vaak zouden jullie die grap van de stenen weghalen hebben herhaald?’.
‘Wat denkt U zelf?….’